‘Ik wil vooral mijn moeder trots maken’
Dyon
Kim* (16 jaar) durfde niet meer naar school, voelde zich niet begrepen en zat uiteindelijk angstig thuis. Ze bleek een gouden match met begeleider Ivanka. Samen sprongen de twee in het diepe.
“Kim kwam bij ons nadat ze was uitgevallen op school. Ze werd gepest, ontwikkelde daardoor angst om naar school te gaan en bleef uiteindelijk thuis. De school gaf aan dat ze ongemotiveerd was, maar ik zag een meisje dat wel wilde, maar worstelde en uiteindelijk volledig blokkeerde.”
“Kim is een heel gevoelig meisje. Door het pesten ontwikkelde ze een angst voor drukke ruimtes. Ze vindt het lastig om ergens binnen te komen waar veel mensen zijn, zoals een klas. Het is ook lastig voor Kim om met verwachtingen om te gaan. Ze wil alles dan graag perfect doen. Bovenal voelt ze zich altijd anders dan anderen. Ze heeft het gevoel dat ze niet in het systeem past.”
Naar de paarden
“Ik begon de begeleiding door uit te zoeken wat haar interesses en hobby’s waren en daarbij aan te sluiten. Ik kwam erachter dat ze van paarden hield en nam haar mee naar de manege. Ze nam me ook een keer mee naar haar eigen paard.”
“Ik vond het daarnaast belangrijk om haar te horen. Niemand wist echt wat er aan de hand was, waarom ze niet meer naar school wilde. Ze had thuis ook vaak discussies. Ik toonde begrip en liet haar merken dat haar gevoel er mocht zijn. Ze vertelde steeds meer over haar ervaringen en angsten.”
“Wat hielp, was dat ik mezelf herkende in Kim. Ik was als meisje ook verlegen en sta nog steeds niet heel graag op de voorgrond. Ik kon daardoor uit mijn eigen ervaringen putten en haar vertellen wat mij hielp. Door mezelf in het diepe te gooien, te vallen en weer op te staan, kwam ik verder. Dat gingen we met Kim ook doen: we oefenden met sociale activiteiten. Denk aan iemand uit haarzelf appen, telefoneren en naar ons kantoor gaan, waar veel mensen waren.”
‘Bij wie voel jij je veilig?’
“Ze volgt ook behandelingen bij de psycholoog met wie wij samenwerken, die kijkt naar de onderliggende factoren en haar coopingmechanismen. Kim heeft nooit echt geleerd om met stress en haar gevoelens om te gaan.”
“Kim en ik werkten aan een vertrouwensband. Dat is goed gelukt. Inmiddels appt ze me als er iets aan de hand is en volgt ze mijn adviezen meestal ook op. De psycholoog vroeg nog aan haar: ‘Bij wie voel jij je veilig?’ Ik vond haar antwoord heel mooi. Kim zei: ‘Bij Ivanka en bij mijn moeder.’ Dat komt, omdat wij niet per se een oordeel hebben. We kijken naar waar zij vandaan komt en naar waar haar gedrag vandaan komt. We tonen begrip.”
Weer naar school
“Ze stapte daarnaast vorig schooljaar in samenspraak met school, met haar ouders en met mij over naar de entreeopleiding van Curio. We zijn begonnen met een opbouwrooster. Dat vond ze enorm spannend. Ze wilde eerst helemaal niet gaan, daarna stapte ze wel in de auto, maar zei ze continu: ‘Ik ga écht niet.’ Vervolgens ging ze samen met mij naar de les. Op een gegeven moment vond ze het prima om alleen in de klas te blijven. Uiteindelijk was ze een hele ochtend helemaal zelfstandig op school. Dat is heel knap. Ze vindt het wel megaspannend om nu weer op te starten, na acht weken zonder school. Het doel is dat ze zorgeloos een volledig lesrooster kan volgen.”
“Ik heb Kim grote stappen zien zetten. Ze durft meer, vraagt om hulp, volgt adviezen op, maar neemt ook zelf beslissingen. Ze spreekt vaker af met vriendinnen, ook al vindt ze dat soms spannend omdat ze niet weet wat ze kan verwachten. Ze zoekt steeds meer haar grenzen op. Ze vond op eigen initiatief een stage bij de manege en laat ook daar van zich horen als ze het ergens niet mee eens is. Een jaar geleden lukte dat echt nog niet. Dan was ze direct gestopt. Nu ziet ze in dat ze mag zijn wie ze is en ook serieus wordt genomen. Ze heeft echt haar plek gevonden.”
*Kim is een gefingeerde naam, om de anonimiteit van dit talent te waarborgen.
