‘Daylana dacht dat ze geen toekomst had, maar is nu jongerenwerker’
Daylana
Soms zit een talent muurvast. Dan is de vraag: geef je op of kijk je naar wat wél kan? Dirkje ging met L naar buiten en zag de verandering, als een vlieger in de wind.
“In september 2024 kwam L (15) bij mij in begeleiding. Een jongen met een lange geschiedenis in de hulpverlening, maar zonder echt verbinding gevoeld te hebben met de hulpverleners. De enige begeleider met wie hij wel een klik had, was inmiddels vertrokken. L bracht zijn dagen door op zijn kamer, zonder daginvulling, zonder school, vooral achter zijn gameconsole. Al twee jaar. Het vertrouwen in de hulpverlening was weg.”
“Toen ik hem leerde kennen, voelde ik vooral de zwaarte van alles wat niet gelukt was. Hij was afwachtend en gesloten. Maar ergens daarbinnen zat een jongen die wél wilde, mits hij veiligheid vond.”
Naar buiten, zonder druk
“Stap voor stap zijn we gaan bouwen. Zonder druk. Buitenlucht, beweging, plezier, daar draaide het om in de begeleiding. We gingen wandelen, hardlopen, kickboksen, vliegeren. Gisteren stonden we zelfs samen op het strand om te powerkiten – en hij vond het fantastisch. Zó leuk, dat we plannen maken voor een echte kitesurfles.”
“En nu? L gaat weer naar school. Mbo niveau 1. Volgend jaar start hij met een stage. Hij helpt thuis mee. Doet weer dingen met vrienden. Hij is vrolijker, opener, krachtiger. Zijn lach, zijn energie, zijn betrokkenheid – het verschil is enorm.”
Als een vlieger in de wind
“Ik vind dat hij een enorm compliment verdient. Want deze verandering, die heeft hij zelf mogelijk gemaakt. Zijn inzet, zijn moed, zijn doorzettingsvermogen. Ik ben ontzettend trots op hem.”
“En dat wilde ik delen. Omdat succes soms begint bij heel kleine stapjes en dan ineens met volle kracht de lucht in gaat, net als een vlieger in de wind.”
